กฎหมาย ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์

       มาตรา ๗๒๗/๑* ไม่ว่ากรณีจะเป็นประการใดผู้จำนองซึ่งจำนองทรัพย์สินของตนไว้เพื่อประกันหนี้อันบุคคลอื่นจะต้องชำระ ไม่ต้องรับผิดในหนี้นั้นเกิดราคาทรัพย์สินที่จำนองในเวลาที่บังคับจำนองหรือเอาทรัพย์จำนองหลุด
        ข้อตกลงใดอันมีผลให้ผู้จํานองรับผิดเกินที่บัญญัติไว้ในวรรคหนึ่ง หรือให้ผู้จํานองรับผิดอย่าง ผู้ค้ำประกัน ข้อตกลงน้ันเป็นโมฆะ ไม่ว่าข้อตกลงน้ันจะมีอยู่ในสัญญาจํานองหรือทําเป็นข้อตกลงต่างหาก ทั้งนี้ เว้นแต่เป็นกรณีที่นิติบุคคลเป็นลูกหนี้และบุคคลผู้มีอํานาจในการจัดการตามกฎหมายหรือบุคคลที่มี อํานาจควบคุมการดําเนินงานของนิติบุคคลนั้นเป็นผู้จํานองทรัพย์สินของตนไว้เพื่อประกันหนี้นั้นของนิติบุคคล และผู้จํานองได้ทําสัญญาค้ำประกันไว้เป็นสัญญาต่างหาก
*มาตรา ๗๒๗/๑ วรรคแรกเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ ๒๐) พ.ศ.๒๕๕๗ ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๑๓๑ ตอนที่ ๗๗ ก หน้า ๑๖ วรรคสอง เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ (ฉบับที่ ๒๑) พ.ศ.๒๕๕๘ ประกาศในราชกิจจานุเบกษา เล่ม ๑๓๒ ตอนที่ ๖๓ ก หน้า ๓๐ วันที่ ๑๔ กรกฏาคม ๒๕๕๘